Γυναίκα & Υγεία Ψυχική Υγεία

Αγχώδης διαταραχή! Ιατρικά αίτια, πρόληψη και θεραπεία

Αγχώδης διαταραχή
Αγχώδης διαταραχή

Τα συμπτώματα άγχους είναι ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής μας. Ωστόσο, τα άτομα με αγχώδεις διαταραχές έχουν συχνά έντονη, υπερβολική και επίμονη ανησυχία και φόβο στην καθημερινότητά τους. Συχνά, οι αγχώδεις διαταραχές περιλαμβάνουν επεισόδια ξαφνικών συναισθημάτων έντονου άγχους και φόβου ή τρόμου που φτάνουν στο αποκορύφωμά τους μέσα σε λίγα λεπτά (κρίσεις πανικού).

Διαβάστε: Πώς να αντιμετωπίσετε τις αρνητικές σκέψεις

Αυτά τα συναισθήματα άγχους και πανικού επηρεάζουν τις καθημερινές δραστηριότητες, είναι δύσκολο να ελεγχθούν, δεν συμπίπτουν με τον πραγματικό κίνδυνο και μπορεί να έχουν διάρκεια. Τα συμπτώματα μπορεί να ξεκινήσουν στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία και να συνεχιστούν στην ενήλικη ζωή.

Παραδείγματα διαταραχών άγχους περιλαμβάνουν γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, κοινωνική αγχώδη διαταραχή (κοινωνική φοβία), συγκεκριμένες φοβίες και διαταραχή άγχους αποχωρισμού. Μπορεί να έχετε περισσότερες από μία αγχώδεις διαταραχές. Μερικές φορές το άγχος προκύπτει από μια ιατρική κατάσταση που χρειάζεται θεραπεία.

Ιατρικά αίτια της αγχώδους διαταραχής

Για μερικούς ανθρώπους, το άγχος μπορεί να σχετίζεται με ένα υποκείμενο πρόβλημα υγείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα σημάδια και τα συμπτώματα άγχους είναι οι πρώτες ενδείξεις ιατρικής ασθένειας. Εάν ο γιατρός σας υποψιάζεται ότι το άγχος σας μπορεί να έχει ιατρική αιτία, μπορεί να σας ζητήσει να κάνετε συγκεκριμένες εξετάσεις για να βρει τα αίτια του προβλήματος.

Τα ιατρικά προβλήματα που μπορούν να προκαλούν άγχος περιλαμβάνουν:

  • Καρδιακές παθήσεις
  • Διαβήτης
  • Προβλήματα του θυρεοειδούς, όπως ο υπερθυρεοειδισμός
  • Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος, όπως χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και άσθμα
  • Κατάχρηση ή απεξάρτηση από ναρκωτικά
  • Απεξάρτηση από αλκοόλ, φάρμακα κατά του άγχους (βενζοδιαζεπίνες) ή άλλα φάρμακα
  • Χρόνιος πόνος ή σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
  • Σπάνιοι όγκοι που παράγουν συγκεκριμένες ορμόνες

Είναι πιθανό το άγχος σας να οφείλεται σε μια υποκείμενη ιατρική κατάσταση εάν:

  • Δεν έχετε συγγενείς εξ αίματος (όπως γονείς ή αδέλφια) με αγχώδη διαταραχή
  • Δεν είχατε αγχώδη διαταραχή ως παιδί
  • Δεν αποφεύγετε ορισμένα πράγματα ή καταστάσεις λόγω άγχους
  • Έχετε μια ξαφνική εμφάνιση άγχους που φαίνεται άσχετη με γεγονότα της ζωής και δεν είχατε προηγούμενο ιστορικό άγχους

Παράγοντες κινδύνου

Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης διαταραχής άγχους:

  • Τραύμα. Τα παιδιά που υπέστησαν κακοποίηση ή έγιναν μάρτυρες τραυματικών γεγονότων διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν αγχώδη διαταραχή κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οι ενήλικες που βιώνουν ένα τραυματικό γεγονός μπορούν επίσης να αναπτύξουν διαταραχές άγχους.
  • Στρες λόγω ασθένειας. Έχοντας μια κατάσταση που αφορά μια σοβαρή ασθένεια, μπορεί να προκληθεί ανησυχία για θέματα όπως η θεραπεία και το μέλλον σας.
  • Συσσώρευση άγχους. Ένα σημαντικό γεγονός μπορεί να προκαλέσει υπερβολικό άγχος. Για παράδειγμα ένας θάνατος στην οικογένεια, το εργασιακό άγχος ή η συνεχής ανησυχία για τα οικονομικά.
  • Άλλες διαταραχές ψυχικής υγείας. Τα άτομα με άλλες ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, συχνά έχουν επίσης μια διαταραχή άγχους.
  • Έχοντας συγγενείς εξ αίματος με διαταραχή άγχους. Διαταραχές άγχους μπορεί να εμφανιστούν σε οικογένειες.
  • Ναρκωτικά ή αλκοόλ. Η χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει το άγχος.

Πρόληψη

Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψουμε με βεβαιότητα τι είναι αυτό που θα προκαλέσει σε κάποιον μια διαταραχή άγχους, αλλά μπορείτε να λάβετε μέτρα για να μειώσετε την επίδραση των συμπτωμάτων εάν ανησυχείτε:

  • Λάβετε βοήθεια από νωρίς. Το άγχος, όπως και πολλές άλλες καταστάσεις ψυχικής υγείας, μπορεί να είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν αν περιμένετε κάποιο διάστημα παρά να απευθυνθείτε άμεσα σε κάποιον ειδικό.
  • Μείνε ενεργός. Να συμμετέχετε σε δραστηριότητες που σας αρέσουν και που σας κάνουν να νιώθετε καλά με τον εαυτό σας. Απολαύστε τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις φροντίδας, οι οποίες μπορούν να μειώσουν τις ανησυχίες σας.
  • Αποφύγετε τη χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών. Η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει το άγχος. Εάν δεν μπορείτε να σταματήσετε μόνοι σας, επισκεφτείτε το γιατρό σας ή βρείτε μια ομάδα υποστήριξης που θα σας βοηθήσει.

Θεραπεία για αγχώδη διαταραχή

Εάν νοιώθετε ότι το άγχος καταβάλλει τη ζωή σας και δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε, ίσως είναι καιρός να δείτε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Προκειμένου να ελέγξετε τα συμπτώματά που έχετε θα πρέπει να κάνετε αλλαγές στον τρόπο ζωής σας και να επανεξετάσετε τους τρόπους με τους οποίους σκέφτεστε.

Η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία (CBT) είναι ένας τύπος θεραπείας που είναι ιδιαίτερα χρήσιμος στη θεραπεία της αγχώδους διαταραχής. Η CBT εξετάζει τις στρεβλώσεις στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Ο θεραπευτής σας θα σας βοηθήσει να εντοπίσετε τις αρνητικές σκέψεις που συμβάλλουν στο άγχος σας. Για παράδειγμα, εάν πάντα φαντάζεστε το χειρότερο αποτέλεσμα σε κάθε κατάσταση, μπορείτε να κάνετε κάποιες ερωτήσεις στον εαυτό σας όπως “Ποια είναι η πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα το χειρότερο σενάριο;” και “Ποια είναι τα θετικά αποτελέσματα που είναι πιθανό να συμβούν;”.

Φαρμακευτική αγωγή για την αγχώδη διαταραχή

Η φαρμακευτική αγωγή για την αγχώδη διαταραχή συνιστάται γενικά μόνο ως προσωρινό μέτρο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων στην αρχή, με τη ψυχοθεραπεία να αποτελεί το κλειδί για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία.

Υπάρχουν τρεις τύποι φαρμάκων που συνταγογραφούνται για αγχώδη διαταραχή:

Υδροχλωρική μπουσπιρόνη: Αυτό το φάρμακο κατά του άγχους, γνωστό με το εμπορικό σήμα Buspar, θεωρείται γενικά ότι είναι το ασφαλέστερο φάρμακο για τη αγχώδη διαταραχή.

Βενζοδιαζεπίνες. Αυτά τα φάρμακα κατά του άγχους δρουν πολύ γρήγορα (συνήθως εντός 30 λεπτών έως μια ώρα), αλλά η σωματική και ψυχολογική εξάρτηση είναι συχνή μετά από περισσότερες από μερικές εβδομάδες χρήσης.

Αντικαταθλιπτικά. Τα αντικαταθλιπτικά που παρέχονται για το άγχος δεν έχουν αποτελέσματα για έως και έξι εβδομάδες. Ορισμένα αντικαταθλιπτικά μπορούν επίσης να επιδεινώσουν τα προβλήματα ύπνου και να προκαλέσουν ναυτία ή άλλες παρενέργειες.