Ο διαβήτης τύπου 3 είναι ένα αμφιλεγόμενο όνομα, που χρησιμοποιείται μερικές φορές για να αναφέρεται στη νόσο του Αλτσχάιμερ, έναν τύπο προοδευτικής άνοιας. Έχουν δημιουργηθεί ισχυροί δεσμοί μεταξύ των δύο καταστάσεων, κυρίως επειδή η άνοια μπορεί να προκληθεί από έναν τύπο αντίστασης στην ινσουλίνη που εμφανίζεται ειδικά στον εγκέφαλο.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Διαβήτη (ADA), εκτός από την προχωρημένη ηλικία, ο διαβήτης ή ο προδιαβήτης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Αν και μια μικρή έρευνα βρήκε αυξημένο κίνδυνο άνοιας με διαβήτη τύπου 1, η συντριπτική πλειοψηφία Μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι αυτή η σχέση μεταξύ διαβήτη και Αλτσχάιμερ είναι ειδική για τον διαβήτη τύπου 2.
Ωστόσο, η ταξινόμηση του Αλτσχάιμερ ως διαβήτη τύπου 3 είναι αμφιλεγόμενη και πολλοί στην ιατρική κοινότητα δεν είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν τον διαβήτη τύπου 3 ως ιατρική διάγνωση μέχρι να γίνει περισσότερη έρευνα.
Σημειώστε, ότι ο διαβήτης τύπου 3 δεν είναι ο ίδιος με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 3c (ονομάζεται επίσης T3cDM ή παγκρεατογόνος διαβήτης), μια δευτερεύουσα κατάσταση που μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα άλλων παγκρεατικών παθήσεων.
Η σύνδεση μεταξύ του Αλτσχάιμερ και του διαβήτη
Μελέτες δείχνουν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου του Αλτσχάιμερ μεταξύ των ατόμων με διαβήτη είναι 65% υψηλότερος από εκείνον των ατόμων χωρίς διαβήτη. Με μια τόσο ισχυρή σχέση, η έρευνα έχει επικεντρωθεί στην εξήγηση της σύνδεσης μεταξύ των δύο ασθενειών.
Στον διαβήτη τύπου 1, που είναι μια αυτοάνοση ασθένεια, τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, που ονομάζονται βήτα κύτταρα, δέχονται επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, προκαλώντας τη συγκέντρωση γλυκόζης σε υψηλά επίπεδα στην κυκλοφορία του αίματος.
Ο διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται όταν η ινσουλίνη γίνεται λιγότερο ευαίσθητη στη γλυκόζη (ζάχαρη) και ως εκ τούτου λιγότερο αποτελεσματική στην απομάκρυνσή της από την κυκλοφορία του αίματος, επιτρέποντάς της να συσσωρευτεί αντί να ληφθεί στα κύτταρα για να χρησιμοποιηθεί για ενέργεια.
Στη νόσο του Αλτσχάιμερ, φαίνεται ότι εμφανίζεται ένα παρόμοιο πρόβλημα αντίστασης στην ινσουλίνη, αλλά αντί να επηρεάζει το σώμα ως σύνολο, τα αποτελέσματα εντοπίζονται στον εγκέφαλο.
Σε μελέτες του εγκεφάλου των ανθρώπων μετά τον θάνατο, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι εγκέφαλοι εκείνων που είχαν νόσο του Αλτσχάιμερ αλλά δεν είχαν διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2, εμφάνιζαν πολλές από τις ίδιες ανωμαλίες με τους εγκεφάλους των ατόμων με διαβήτη, συμπεριλαμβανομένων χαμηλών επιπέδων ινσουλίνης στο Αυτό το εύρημα οδήγησε στη θεωρία ότι το Αλτσχάιμερ είναι ένας ειδικός για τον εγκέφαλο τύπος διαβήτη – “διαβήτης τύπου 3”.
Στον διαβήτη, εάν τα σάκχαρα στο αίμα ενός ατόμου γίνουν πολύ υψηλά ή πολύ χαμηλά, το σώμα στέλνει εμφανή σημάδια του προβλήματος: αλλαγές συμπεριφοράς, σύγχυση, επιληπτικές κρίσεις κ.λπ. Στη νόσο του Αλτσχάιμερ, ωστόσο, αντί για αυτά τα οξέα σήματα, η λειτουργία και η δομή του εγκεφάλου μειώνεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.
Όταν μια ομάδα ερευνητών εξέτασε τις συλλογές των διαθέσιμων μελετών για τη νόσο του Αλτσχάιμερ και τη λειτουργία του εγκεφάλου, παρατήρησαν ότι ένα κοινό εύρημα στη νόσο του Αλτσχάιμερ ήταν η επιδείνωση της ικανότητας του εγκεφάλου να χρησιμοποιεί και να μεταβολίζει τη γλυκόζη. Συνέκριναν αυτή την πτώση με τη γνωστική ικανότητα και παρατήρησαν ότι η μείωση στην επεξεργασία της γλυκόζης συνέπεσε, ή ακόμη και προηγήθηκε, των γνωστικών μειώσεων της εξασθένησης της μνήμης, της δυσκολίας εύρεσης λέξεων, των αλλαγών συμπεριφοράς και πολλά άλλα.
Επιπλέον, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι καθώς η λειτουργία της ινσουλίνης στον εγκέφαλο επιδεινώνεται, όχι μόνο μειώνεται η γνωστική ικανότητα, αλλά και το μέγεθος και η δομή του εγκεφάλου επιδεινώνονται – όλα αυτά συνήθως συμβαίνουν καθώς εξελίσσεται η νόσος του Αλτσχάιμερ.
Ο όρος «διαβήτης τύπου 3» χρησιμοποιείται, επομένως, σε δύο περιπτώσεις: για να περιγράψει έναν πραγματικό τύπο διαβήτη που επηρεάζει μόνο τον εγκέφαλο και για να περιγράψει την εξέλιξη του διαβήτη τύπου 2 σε νόσο του Αλτσχάιμερ.
