Η εμμηνόπαυση μπορεί να επηρεάσει άλλες καταστάσεις υγείας, συμπεριλαμβανομένης της ψωριασικής αρθρίτιδας (ΨΑ). Το PsA είναι ένας τύπος αυτοάνοσης νόσου κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα δυσλειτουργεί και επιτίθεται σε υγιείς ιστούς. Επηρεάζει περίπου το 30% των ατόμων με την πάθηση του δέρματος ψωρίαση, αν και η ψωρίαση μπορεί να αναπτυχθεί μετά την έναρξη της PsA.
Τα άτομα που έχουν έμμηνο ρύση σταματούν τελικά να έχουν περιόδους, συνήθως στα 40 και τα 50 τους. Αυτό το φυσικό μέρος της ζωής ονομάζεται εμμηνόπαυση, που ορίζεται ως ένα χρονικό σημείο 12 μήνες μετά την τελευταία σας περίοδο. Ο χρόνος πριν από αυτό είναι γνωστός ως περιεμμηνόπαυση. Η μετάβαση στην εμμηνόπαυση αρχίζει μεταξύ 45 και 55 ετών και διαρκεί περίπου επτά έως 14 χρόνια.
Το PsA χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των αρθρώσεων και των ενθέσεων (τα σημεία όπου οι τένοντες και οι σύνδεσμοι συναντούν το οστό). Τα αυτοάνοσα νοσήματα που επηρεάζουν τις αρθρώσεις ονομάζονται μερικές φορές φλεγμονώδης αρθρίτιδα ή αυτοάνοση αρθρίτιδα.
Η σύνδεση μεταξύ του PsA και της εμμηνόπαυσης είναι οι ορμόνες – κυρίως η πτώση των επιπέδων των οιστρογόνων από την εμμηνόπαυση. Αυτά τα μειωμένα επίπεδα μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένες εξάρσεις του PsA (περίοδοι υψηλής φλεγμονής και πόνου), εμμηνοπαυσιακά συμπτώματα, αλλαγές στην οστική πυκνότητα και οστεοπόρωση (λέπτυνση των οστών).
Αυτό το άρθρο θα καλύψει τη σύνδεση μεταξύ του PsA και της εμμηνόπαυσης, την επίδραση της χρόνιας φλεγμονής και τον τρόπο διαχείρισης των ορμονικών αλλαγών και της φλεγμονής.
Ορμόνες και πόνος στις αρθρώσεις
Ο κατάλογος των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης είναι εκτενής. Τα συμπτώματα κυμαίνονται από εναλλαγές της διάθεσης έως εξάψεις και ακόμη και πόνους στις αρθρώσεις. Και ενώ οι πρησμένες, πονεμένες αρθρώσεις είναι σημάδι γήρανσης ή ακόμα και αυτοάνοσης αρθρίτιδας, μελέτες έχουν βρει επίσης ότι είναι σύμπτωμα της εμμηνόπαυσης.
Για τα άτομα με PsA και άλλους τύπους αυτοάνοσης αρθρίτιδας, ο πόνος στις αρθρώσεις τόσο από το PsA όσο και από την εμμηνόπαυση μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολος. Μελέτες υποδεικνύουν ότι οι ορμονικές αλλαγές καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου – ο εμμηνορροϊκός κύκλος, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και κατά την εμμηνόπαυση – μπορεί να οδηγήσουν σε περιόδους αυξημένης φλεγμονής, η οποία θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε βλάβη των αρθρώσεων και αναπηρία.
Αυτές οι ορμονικές αλλαγές και διαφορές μπορεί επίσης να εξηγήσουν γιατί αυτές οι ασθένειες είναι πιο συχνές στις γυναίκες και γιατί οι γυναίκες επηρεάζονται πιο σοβαρά από την αυτοάνοση αρθρίτιδα από τους άνδρες.
