Η ταχεία ανάπτυξη εμβολίων κατά του σοβαρού οξέος αναπνευστικού συνδρόμου του κορωνοϊού 2 (SARS-CoV-2) είναι αξιοσημείωτη. Οι προκαταρκτικές αναφορές υποδεικνύουν την υψηλή αποτελεσματικότητα των εμβολίων στην πρόληψη του συμπτωματικού COVID-19, αυξάνοντας τις ελπίδες ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί ανοσία της αγέλης. Ωστόσο, αυτό υπονομεύτηκε από την ταχεία μείωση των αντισωμάτων και την ιική ανοσολογική διαφυγή, με αποτέλεσμα τη μειωμένη αποτελεσματικότητα έναντι της μόλυνσης.
Πολλαπλές αναφορές υποδηλώνουν ότι οι τίτλοι εξουδετέρωσης αντισωμάτων (nAb) συσχετίζονται με την ανοσολογική προστασία. Μια μελέτη παρατήρησε μια σχέση δόσης-απόκρισης των τίτλων nAb με προστασία έναντι λοιμώξεων και σοβαρών εκβάσεων της νόσου. Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει φθίνουσα αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά της σοβαρής νόσου, έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη ότι οι ανθεκτικές αποκρίσεις των Τ-κυττάρων θα οδηγούσαν σε παρατεταμένη ανοσία έναντι σοβαρής νόσου. Επιπλέον, υπάρχει μια σημαντική διακύμανση μεταξύ των ατόμων στην απόκριση nAb.
Τι έδειξε νέα έρευνα
Οι συγγραφείς βρήκαν ουσιαστική ετερογένεια στον βαθμό και την ανθεκτικότητα των nAbs. Επειδή η δοκιμή φάσης 1 της Moderna απέκλεισε από τη συμμετοχή άτομα με ανοσοκαταστολή, η παρατηρούμενη ετερογένεια αντανακλά τα διαφορετικά αποτελέσματα που αναμένονται στον γενικό πληθυσμό. Το μικρό μέγεθος των συμμετεχόντων στη μελέτη μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτικό για ολόκληρο τον πληθυσμό.
Επιπλέον, η δοκιμή καλύπτει μόνο τρεις μήνες παρακολούθησης μετά τον εμβολιασμό, γεγονός που θα μπορούσε να περιορίσει τη διερεύνηση της μακροχρόνιας κινητικής της απόκρισης nAb, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας διφασικής αποσύνθεσης. Μια πιθανή λύση για την αντιμετώπιση της ετερογένειας θα ήταν η χορήγηση πολλαπλών ενισχυτικών εμβολίων για άτομα με χαμηλή ανοσία. Αν και η συχνή ενίσχυση θα μπορούσε να παρουσιάσει τεράστιες υλικοτεχνικές προκλήσεις, τα εμβόλια επόμενης γενιάς θα πρέπει να σχεδιαστούν για να ξεπεραστούν τα υπάρχοντα προβλήματα.
Μια επαναλαμβανόμενη αποτυχία της τρέχουσας στρατηγικής για τη δημόσια υγεία ήταν οι υπερβολικά αισιόδοξες υποθέσεις σχετικά με την πανδημία και η καθυστερημένη αντίδραση/απόκριση σε τυχόν αποκλίσεις από αυτές τις παραδοχές. Συνολικά, τα ευρήματα πρότειναν την ανάγκη προώθησης της προστασίας που παρέχουν τα εμβόλια με την ανάπτυξη εμβολίων επόμενης γενιάς και τη βελτιστοποίηση της δόσης και του προγράμματος των υπαρχόντων εμβολίων.
