Ο αντίκτυπος της πανδημίας του Covid μπορεί να ήταν τόσο βαθύς που άλλαξε την προσωπικότητα των ανθρώπων, σύμφωνα με έρευνα. Προηγουμένως οι ψυχολόγοι απέτυχαν να βρουν μια σχέση μεταξύ συλλογικών αγχωτικών γεγονότων, όπως οι σεισμοί ή οι τυφώνες, και η αλλαγή της προσωπικότητας. Ωστόσο, κάτι σχετικά με τις απώλειες που βιώσαμε ή απλώς τη μακροχρόνια κοινωνική απομόνωση φαίνεται να έχουν αντίκτυπο.
«Οι νεότεροι ενήλικες έγιναν πιο κυκλοθυμικοί και πιο επιρρεπείς στο άγχος, λιγότερο συνεργάσιμοι και έμπιστοι, και λιγότερο συγκρατημένοι και υπεύθυνοι», σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, με επικεφαλής την καθηγήτρια Angelina Sutin του Ιατρικού Κολλεγίου του State University της Φλόριντα.
Ο Sutin και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν αξιολογήσεις προσωπικότητας από 7.109 άτομα που εγγράφηκαν στην διαδικτυακή μελέτη Understanding America Study που είχαν επαναληφθεί σε διάφορες περιόδους πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι συμμετέχοντες έλαβαν ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο τεστ προσωπικότητας που μετρά πέντε χαρακτηριστικά – νευρωτισμό, εξωστρέφεια, διαφάνεια, ευσυνειδησία και ευσυνειδησία.
Οι συμμετέχοντες, ηλικίας 18 έως 109 ετών, έκαναν τα τεστ πριν από την πανδημία, νωρίς και αργότερα στην πανδημία, με μέσο όρο τρία τεστ ανά συμμετέχοντα.
Κατά την πρώτη φάση της πανδημίας (Μάρτιος έως Δεκέμβριος 2020), η προσωπικότητα ήταν σχετικά σταθερή, με μικρή μόνο μείωση του νευρωτισμού σε σύγκριση με την προ-πανδημία. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι ο Covid «παρέχει έναν λόγο» για συναισθήματα άγχους και καθιστά λιγότερο πιθανό για τους ανθρώπους να κατηγορούν τη δική τους διάθεση, πρότειναν οι συγγραφείς.
Η μείωση του νευρωτισμού είχε εξαφανιστεί από το δεύτερο μισό της πανδημίας (2021-2022), πρότεινε η μελέτη, και αντικαταστάθηκε από μείωση της εξωστρέφειας, της διαφάνειας, της ευχαρίστησης και της ευσυνειδησίας σε σύγκριση με την προσωπικότητα πριν από την πανδημία. Οι αλλαγές ήταν περίπου το ένα δέκατο της τυπικής απόκλισης, που ισοδυναμεί με το μέγεθος της διακύμανσης που παρατηρείται συνήθως σε μια δεκαετία ζωής. Οι νεότεροι ενήλικες παρουσίασαν τις μεγαλύτερες αλλαγές και η μεγαλύτερη ομάδα ενηλίκων δεν είχε σημαντικές αλλαγές στα χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η προσωπικότητα τείνει να είναι πιο εύπλαστη στους νεότερους ενήλικες και η πανδημία μπορεί επίσης να είχε πιο αρνητικό αντίκτυπο σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα.
«Αν και η πανδημία ήταν αγχωτική για όλους, διέκοψε τα κανονιστικά καθήκοντα της νεότερης ενηλικίωσης, όπως το σχολείο και η μετάβαση στο εργατικό δυναμικό και το να είσαι κοινωνικός και να αναπτύσσεις σχέσεις», είπε ο Σούτιν. «Είναι κερδοσκοπικό γιατί δεν μετρήσαμε τους λόγους για την αλλαγή, αλλά αυτή η διαταραχή μπορεί να είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στους νεότερους ενήλικες, επειδή αυτά τα καθήκοντα είναι πολύ σημαντικά για αυτήν την ηλικιακή ομάδα».
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να παρακολουθούν την κοόρτη για να δουν εάν οι αλλαγές της προσωπικότητας είναι προσωρινές ή πιο διαρκείς.
«Είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε αυτό το μέσο αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν τα πράγματα που συμβαίνουν πολύ διαφορετικά», δήλωσε ο καθηγητής Wiebke Bleidorn, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. «Μια ερμηνεία είναι ότι το να μην έχεις τις κανονικές εμπειρίες διαμόρφωσης θέτει την ανάπτυξη σε αναμονή. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν… αυτά τα χαρακτηριστικά αναπηδήσουν πίσω».
