Ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα, ακόμα και τη μεγαλύτερη πληγή. Μία φράση που συνηθίζουμε να ακούμε συχνά, κάθε φορά που παλεύουμε να ξεπεράσουμε μία οδυνηρή κατάσταση στη ζωή μας. Όλοι, όταν προσπαθούν να παρηγορήσουν έναν άνθρωπο, του λένε πως, μετά από καιρό θα σκέφτεται αυτό για το οποίο σήμερα βουρκώνει και δε θα αισθάνεται πια τόσο πόνο και τόσο μεγάλη εσωτερική συντριβή.
Είναι αλήθεια, το πέρασμα του χρόνου μας βοηθάει να ξεπεράσουμε ένα άσχημο γεγονός περισσότερο με την έννοια της συνήθειας. Σταδιακά, αποδέχεσαι πως, όσο και αν σε πληγώνει αυτό που έγινε, συνέβη. Και ο χρόνος δε γυρίζει πίσω, οπότε πρέπει να ζήσεις με αυτό. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, διότι για να συμβεί κάτι, σημαίνει πως αυτό ήταν ένα σχέδιο της ζωής για να βελτιωθείς εσύ περισσότερο.
Γιατί όμως ο χρόνος λειτουργεί θεραπευτικά;
Ο πανδαμάτωρ χρόνος που φεύγει τόσο γρήγορα και μερικές φορές μας προκαλεί μελαγχολία, είναι ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους μας. Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα που προστίθεται στη βιολογική μας ζωή, μας γεμίζει εμπειρίες, οπτικές και ακουστικές, μας ανοίγει τα μάτια σε καινούργιες θεωρήσεις.
Μας μαθαίνει να συγχωρούμε τον εαυτό μας για τα λάθη μας, να εμβαθύνουμε στην ουσία των πραγμάτων και να ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα.
Η πάροδος των χρόνων με τη σταδιακή φθορά, που το μεγάλωμα της βιολογικής ηλικίας συνήθως επιφέρει, μαθαίνει τον άνθρωπο, πως τα αρνητικά συναισθήματα δηλητηριάζουν το σύντομο και συνάμα μαγικό ταξίδι της ζωής. Το να κρατάμε μέσα μας απωθημένα, μίση, απογοητεύσεις και πικρίες, δε μας αφήνει να ατενίσουμε το μέλλον το οποίο ανοίγεται μπροστά μας. Όταν οι άνθρωποι γίνουν μεσήλικες είναι πιο σύνηθες φαινόμενο να συγχωρούν, διότι έχουν αντιληφθεί πως η ζωή αυτή τελειώνει σύντομα και δε θέλουν να δηλητηριάσουν τα εναπομείναντα χρόνια της ζωής τους με το να σκέφτονται διαρκώς τα τραύματα του παρελθόντος.
Η ζωή είναι ένα μαγικό ταξίδι και ακόμα και η πιο οδυνηρή εμπειρία, μπορεί να αποβεί σημαντική για την ψυχή μας και για τη δική μας βελτίωση. Όταν ένας άνθρωπος είναι χαμένος μέσα στα δικά του αρνητικά συναισθήματα από ένα πρόσφατο τραύμα, δεν μπορεί να το αντιληφθεί αυτό, εξαιτίας του συναισθηματικού του πόνου. Όταν, όμως, περάσουν τα χρόνια και ανατρέξει στο παρελθόν, θα δει ότι εκείνες οι στιγμές που τον δυνάμωσαν, ήταν εκείνες στις οποίες βίωσε πόνο.
Ο χρόνος λειτουργεί θεραπευτικά, διότι σε μαθαίνει να αποδέχεσαι μία πληγή και να μη βιώνεις τόσο έντονα τον πρώτο πόνο. Μέσα από τη συνειδητοποίηση και την αποδοχή, μαθαίνεις να συγχωρείς, διότι αντιλαμβάνεσαι πια πως αυτό που συνέβη, συνέβη και δεν έχει νόημα να κρατάς πια κακίες μέσα σου. Ο ίδιος βοηθάει το άτομο να συμφιλιωθεί με τα κακά κομμάτια του παρελθόντος και, τελικά, να τα αγαπήσει, διότι ακόμα και αυτά συνέβαλλαν στην προσωπική του εξέλιξη και πορεία. Δεν ξεχνώ το παρελθόν μου, αλλά δεν του επιτρέπω να με ορίσει.
Το πέρασμα του καιρού, μπορεί μεν να αφήνει τα σημάδια του επάνω στο σώμα, την εμφάνιση και τον οργανισμό του ανθρώπου, αλλά παράλληλα του προσφέρει και μία ηρεμία από την αναστάτωση, την αμφιταλάντευση και την τρέλα της νεότητας.
Ενδεχομένως, να υπάρξουν βιώματα στη ζωή που να μην ξεπεραστούν ποτέ απόλυτα, να αφήσουν ένα σημάδι επάνω στην ψυχή του ανθρώπου. Όμως, ο χρόνος ακόμα και αν δε γιατρέψει κάτι τελείως, ενδεχομένως να λειτουργήσει καταπραϋντικά, βοηθώντας τον άνθρωπο να αντιληφθεί σημαντικές αξίες και να κάνει διερεύνηση του ψυχικού του πόνου.
Είναι σημαντικό όμως, να επιτρέπουμε και εμείς οι ίδιοι, στον χρόνο να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε το οτιδήποτε. Πολλοί άνθρωποι δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους όσο θέλουν ή συνήθως, μεταβαίνουν σε ένα επόμενο σημαντικό βήμα στη ζωή τους, δίχως να έχουν προλάβει να θρηνήσουν ή να επεξεργαστούν την προηγούμενη εμπειρία (αυτό συμβαίνει, κυρίως, στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων). Πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας και να κλάψει και να θρηνήσει και να εκφράσει τα αρνητικά του συναισθήματα. Ο χρόνος θα έρθει και θα λειτουργήσει μόνος του, δίχως εκβιασμούς και επιβολές.
Συνηθίζουμε να λέμε εμείς οι άνθρωποι «όλα για κάποιο λόγο γίνονται». Και αν οι περισσότεροι προσπαθούν να αντιληφθούν αυτό το λόγο τον πρώτο καιρό, έρχεται ο χρόνος μετά από καιρό και τους το αποκαλύπτει ο ίδιος.
Μία χαμένη ευκαιρία μπορεί να οδήγησε σε μία άλλη μεγαλύτερη, ένας άνθρωπος που έφυγε μπορεί να ήταν μία ευκαιρία να μη βιώσουμε εμείς περισσότερο πόνο. Σημαντικά βιώματα που μας γέμισαν πόνο επεξηγούνται περισσότερο, όταν κάποιος δει τα πράγματα καθαρά, από μία απόσταση.
Ο χρόνος είναι ένα θείο δώρο, όσο και αν οι περισσότεροι άνθρωποι τον βλέπουν ως έναν αντίπαλο που τους μεγαλώνει και τους γερνάει. Μας μαθαίνει να αντιδρούμε σε καταστάσεις, να αποδεχόμαστε, να συγχωρούμε και να μην αφήνουμε μέσα μας αγκάθια να μας πικραίνουν, μεγαλώνει τη σοφία μας.
Να αφήνουμε το χρόνο να μας δείχνει πως κάθε κακό έγινε για να συμβεί κάτι ωραιότερο, κάθε εμπόδιο για να μας οδηγήσει σε κάτι καλύτερο, κάθε προδοσία για να φέρει κοντά μας ανθρώπους που θα μας αγαπήσουν περισσότερο.
Ο χρόνος είναι η θεραπεία για κάθε τραύμα, ας τον εμπιστευτούμε.
Add Comment