Η ηπατίτιδα είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φλεγμονή του ήπατος. Η φλεγμονή του ήπατος μπορεί να προκληθεί από διάφορους ιούς (ιογενής ηπατίτιδα), χημικές ουσίες, φάρμακα, αλκοόλ, ορισμένες γενετικές διαταραχές ή από υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα που επιτίθεται κατά λάθος στο ήπαρ, που ονομάζεται αυτοάνοση ηπατίτιδα. Ανάλογα με την πορεία της, η ηπατίτιδα μπορεί να είναι οξεία, η οποία ξεσπά ξαφνικά και στη συνέχεια υποχωρεί, ή χρόνια, η οποία είναι μια μακροχρόνια πάθηση που συνήθως προκαλεί πιο λεπτά συμπτώματα και προοδευτική ηπατική βλάβη.
Τύποι ηπατίτιδας
Υπάρχουν πέντε ιοί που προκαλούν τις διαφορετικές μορφές ιογενούς ηπατίτιδας: ηπατίτιδα A, B, C, D και E. Η ηπατίτιδα Α είναι ως επί το πλείστον ασθένεια που μεταδίδεται από τα τρόφιμα και μπορεί να μεταδοθεί μέσω μολυσμένου νερού και άπλυτων τροφίμων. Είναι το πιο εύκολο να μεταδοθεί, ειδικά στα παιδιά, αλλά είναι επίσης το λιγότερο πιθανό να βλάψει το συκώτι και είναι συνήθως ήπιο και υποχωρεί πλήρως μέσα σε έξι μήνες.
Η ηπατίτιδα Β μπορεί να μεταδοθεί μέσω της έκθεσης σε μολυσμένο αίμα, βελόνες, σύριγγες ή σωματικά υγρά και από τη μητέρα στο μωρό. Είναι μια χρόνια διαταραχή και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια ηπατική βλάβη, καρκίνο του ήπατος και κίρρωση του ήπατος μετά από πολλά χρόνια μεταφοράς του ιού.
Η ηπατίτιδα C μεταδίδεται μόνο μέσω μολυσμένου αίματος ή από τη μητέρα στο νεογνό κατά τη διάρκεια του τοκετού. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καρκίνο του ήπατος και κίρρωση μακροπρόθεσμα. Η ηπατίτιδα D εντοπίζεται μόνο σε άτομα που έχουν επίσης μολυνθεί από ηπατίτιδα Β. Η ηπατίτιδα Ε εντοπίζεται κυρίως στην Αφρική, την Ασία και τη Νότια Αμερική.
Ορισμένα γενικά ασφαλή φάρμακα μπορεί να είναι τοξικά για το ήπαρ και να προκαλέσουν ηπατίτιδα (ηπατίτιδα που προκαλείται από φάρμακα) όταν λαμβάνονται σε υπερβολική δόση ή σε πολύ υψηλές δόσεις. Αυτά περιλαμβάνουν ακεταμινοφαίνη και ακόμη και βιταμίνη Α. Συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας για την κατάλληλη δόση για το παιδί σας.
- Αυτοάνοση ηπατίτιδα
- Ηπατίτιδα Α
- Ηπατίτιδα Β
- Ηπατίτιδα Γ
- Ηπατίτιδα Δ
- Ηπατίτιδα Ε
- Νεογνική ηπατίτιδα
Συμπτώματα
- Δυσφορία
- Κοιλιακή ευαισθησία, ειδικά στην πάνω δεξιά γωνία
- Κούραση
- Ίκτερος (κιτρίνισμα του δέρματος και του λευκού τμήματος των ματιών)
- Σκούρα ούρα
- Ανοιχτόχρωμα κόπρανα
- Κοιλιακός πόνος
- Ναυτία με ή χωρίς έμετο
- Κοιλιακό πρήξιμο λόγω κατακράτησης υγρών
Διάγνωση
Για τη διάγνωση της ηπατίτιδας απαιτούνται τα ακόλουθα:
- Φυσική εξέταση, η οποία μπορεί να αποκαλύψει ή όχι πρησμένο, διευρυμένο ήπαρ
- Εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο των ηπατικών ενζύμων που είναι αυξημένα όταν το ήπαρ είναι κατεστραμμένο ή μολυσμένο, καθώς και εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο της παρουσίας οποιουδήποτε από τους πέντε ιούς που προκαλούν ηπατίτιδα
- Υπερηχογράφημα ήπατος για ανίχνευση τυχόν αλλαγών
- Βιοψία ήπατος για να επιβεβαιώσει την υποψία φλεγμονής όταν άλλες εξετάσεις είναι ασαφείς και να προσδιοριστεί ο ακριβής βαθμός ηπατικής βλάβης
Θεραπευτική αγωγή
Για την πρόληψη της μόλυνσης, τα παιδιά — ή οποιοσδήποτε δεν έχει προηγουμένως εμβολιαστεί — θα πρέπει να εμβολιαστεί κατά της ηπατίτιδας Β και της ηπατίτιδας Α. Δεν υπάρχουν εμβόλια κατά της ηπατίτιδας των τύπων C, D και E. Δεν υπάρχει θεραπεία για την ηπατίτιδα από τη στιγμή που εμφανιστεί. Η θεραπεία επικεντρώνεται στην πρόληψη περαιτέρω βλάβης στο ήπαρ, στην αναστροφή της υπάρχουσας βλάβης εάν είναι δυνατόν και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Οι περισσότερες περιπτώσεις οξείας ηπατίτιδας θα υποχωρήσουν με την πάροδο του χρόνου. Στην αυτοάνοση ηπατίτιδα, ορισμένα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κρατήσουν υπό έλεγχο το υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα και να αποτρέψουν περαιτέρω επιθέσεις στο ήπαρ.
