Η πλασματική διαταραχή είναι μια σοβαρή διαταραχή ψυχικής υγείας κατά την οποία ένα άτομο φαίνεται άρρωστο ή προκαλεί σωματική ή ψυχική ασθένεια. Τα άτομα με πλασματική διαταραχή προκαλούν σκόπιμα συμπτώματα μιας ασθένειας με σκοπό να λάβουν φροντίδα και προσοχή σε ιατρικό περιβάλλον. Τα συμπτώματα δεν έχουν σκοπό να τους αποφέρουν πρακτικά οφέλη – το κέρδος πιστεύεται ότι είναι κυρίως ψυχολογικό.
Η πλασματική διαταραχή θεωρείται ψυχική ασθένεια. Συνδέεται με σοβαρές συναισθηματικές δυσκολίες και την πιθανότητα των ασθενών να βλάψουν τον εαυτό τους συνεχίζοντας να παράγουν περισσότερα συμπτώματα, με αποτέλεσμα να κάνουν περιττές επεμβάσεις και χειρουργικές επεμβάσεις.
Ποιοι είναι οι τύποι πλασματικής διαταραχής;
Οι πλασματικές διαταραχές είναι δύο τύπων:
Πλαστικτική διαταραχή που επιβάλλεται στον εαυτό: Αυτός ο τύπος περιλαμβάνει την παραποίηση ψυχολογικών ή σωματικών σημείων ή συμπτωμάτων. Ένα παράδειγμα ψυχολογικής πλασματικής διαταραχής είναι η μίμηση συμπεριφοράς που είναι χαρακτηριστική μιας ψυχικής ασθένειας, όπως η σχιζοφρένεια. Το άτομο μπορεί να φαίνεται μπερδεμένο, να κάνει παράλογες δηλώσεις και να αναφέρει παραισθήσεις (την εμπειρία της αίσθησης πραγμάτων που δεν υπάρχουν, για παράδειγμα, να ακούει φωνές).
Πλαστικτική διαταραχή που επιβάλλεται σε άλλον: Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή παράγουν ή κατασκευάζουν συμπτώματα ασθένειας σε άλλους υπό τη φροντίδα τους: παιδιά, ηλικιωμένους ενήλικες, άτομα με αναπηρία ή κατοικίδια. Εμφανίζεται συχνότερα σε μητέρες (αν και μπορεί να εμφανιστεί σε πατέρες) που βλάπτουν σκόπιμα τα παιδιά τους για να τραβήξουν την προσοχή. Η διάγνωση δεν δίνεται στο θύμα, αλλά στον θύτη.
Ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια της πλασματικής διαταραχής;
Πιθανά προειδοποιητικά σημάδια πλασματικής διαταραχής περιλαμβάνουν:
Δραματικό αλλά ασυνεπές ιατρικό ιστορικό.
Ασαφή συμπτώματα που δεν είναι ελεγχόμενα, γίνονται πιο σοβαρά ή αλλάζουν μόλις ξεκινήσει η θεραπεία.
Απρόβλεπτες υποτροπές μετά από βελτίωση της κατάστασης.
Εκτεταμένη γνώση νοσοκομείων ή/και ιατρικής ορολογίας, καθώς και των σχολικών περιγραφών ασθενειών.
Παρουσία πολλών χειρουργικών ουλών.
Εμφάνιση νέων ή πρόσθετων συμπτωμάτων μετά τα αρνητικά αποτελέσματα των εξετάσεων.
Παρουσία συμπτωμάτων μόνο όταν ο ασθενής είναι μόνος ή δεν παρακολουθείται.
Προθυμία ή προθυμία για ιατρικές εξετάσεις, επεμβάσεις ή άλλες διαδικασίες.
Ιστορικό αναζήτησης θεραπείας σε πολλά νοσοκομεία, κλινικές και ιατρεία, ενδεχομένως ακόμη και σε διαφορετικές πόλεις.
Η απροθυμία του ασθενούς να επιτρέψει στους επαγγελματίες υγείας να συναντηθούν ή να μιλήσουν με μέλη της οικογένειας, φίλους και προηγούμενους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης.
Άρνηση ψυχιατρικής ή ψυχολογικής αξιολόγησης.
Πρόβλεψη αρνητικών ιατρικών αποτελεσμάτων παρά την έλλειψη στοιχείων.
Ο ασθενής που υπονομεύει τα σχέδια εξιτηρίου ή γίνεται ξαφνικά πιο άρρωστος καθώς πρόκειται να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Πόσο συχνή είναι η πλασματική διαταραχή;
Δεν υπάρχουν διαθέσιμα αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των ατόμων στις Ηνωμένες Πολιτείες που πάσχουν από πλασματική διαταραχή. Η λήψη ακριβών στατιστικών στοιχείων είναι δύσκολη επειδή οι ασθενείς συνήθως δεν αναγνωρίζουν τη διαταραχή τους. Τα άτομα με πλασματικές διαταραχές τείνουν επίσης να αναζητούν θεραπεία σε πολλές διαφορετικές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης, με αποτέλεσμα τα στατιστικά στοιχεία να είναι παραπλανητικά. Υπολογίζεται ότι περίπου το 1% όσων εισάγονται στα νοσοκομεία πιστεύεται ότι έχουν πλασματική διαταραχή, αλλά αυτό είναι πιθανό να μην αναφέρεται.
