Πώς η ηπατίτιδα επηρεάζει τα άτομα με HIV;

Η ηπατίτιδα είναι η φλεγμονή του ήπατος. Η φλεγμονή μπορεί να προκληθεί από πολλά διαφορετικά πράγματα, όπως φάρμακα, ιούς, έκθεση σε χημικές ουσίες, περιβαλλοντικές τοξίνες, αυτοάνοσες διαταραχές και χρήση αλκοόλ. Στο πλαίσιο του HIV, υπάρχει υψηλό ποσοστό συν-λοίμωξης με ορισμένους τύπους ιογενούς ηπατίτιδας, πιο συγκεκριμένα με ηπατίτιδα C (HCV). Δεδομένων αυτών των στατιστικών, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα σημεία και τα συμπτώματα της ιογενούς ηπατίτιδας, καθώς και τους τύπους ιών που προκαλούν την ασθένεια.

Στάδια μόλυνσης από ηπατίτιδα

Η ιογενής ηπατίτιδα μπορεί να ταξινομηθεί ευρέως ανά στάδιο μόλυνσης.

Οξεία λοίμωξη

Η οξεία λοίμωξη εμφανίζεται συνήθως κατά ή κοντά στη στιγμή της έκθεσης στον ιό. Η έναρξη των συμπτωμάτων μπορεί να είναι ξαφνική ή σταδιακή, αλλά τις περισσότερες φορές είναι βραχύβια, συνήθως υποχωρώντας μέσα σε διάστημα δύο μηνών. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, η ηπατική βλάβη είναι συνήθως ήπια, όπως αποδεικνύεται από ουλές στο ίδιο το ήπαρ. Η ηπατική λειτουργία είναι γενικά ανεμπόδιστη και τα συμπτώματα, εάν υπάρχουν, σπάνια είναι θανατηφόρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια οξεία λοίμωξη μπορεί να εξαφανιστεί αυθόρμητα, χωρίς να αφήνει στοιχεία ιού ή βλάβης.

Χρόνια λοίμωξη

Η χρόνια λοίμωξη είναι αυτή, που επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα συμπτώματα στο πρώιμο μέρος του χρόνιου σταδίου μπορεί να είναι από μη ειδικά έως ανύπαρκτα παρά το γεγονός, ότι η ίνωση μπορεί να προχωρά στο ήπαρ. Σε αυτό το στάδιο, η λοίμωξη μπορεί να περιγραφεί είτε ως χρόνια επίμονη (με τα συμπτώματα να αναπτύσσονται αργά και ήπια), είτε ως χρόνια οξεία (όταν τα συμπτώματα είναι πιο σοβαρά).

Μεταξύ εκείνων με χρόνια ηπατίτιδα χωρίς θεραπεία, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κίρρωσης, μια κατάσταση κατά την οποία οι ουλές του ήπατος είναι τόσο εκτεταμένες, που παρεμποδίζουν τη λειτουργία του ήπατος (αντιρροπούμενη κίρρωση) ή τη σταματούν εντελώς (μη αντιρροπούμενη κίρρωση). Άλλες εκδηλώσεις μεταγενέστερου σταδίου χρόνιας λοίμωξης περιλαμβάνουν το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, μια απειλητική για τη ζωή μορφή καρκίνου του ήπατος, που μπορεί να απαιτεί μεταμόσχευση ήπατος.

Σημάδια και συμπτώματα

Τα σημάδια και τα συμπτώματα της ηπατίτιδας μπορεί να ποικίλλουν και η πλειονότητα των περιπτώσεων μπορεί να μην παρουσιάζει καθόλου συμπτώματα. Στην πραγματικότητα, πολλές λοιμώξεις θα υποχωρήσουν χωρίς το άτομο να γνωρίζει καν, ότι έχει μολυνθεί.

Οξεία Λοίμωξη

Μεταξύ εκείνων που έχουν συμπτώματα, τα πιο κοινά σημάδια οξείας λοίμωξης περιλαμβάνουν:

• Ίκτερος (κιτρίνισμα των ματιών και του δέρματος)
• Χολουρία (μαύρισμα των ούρων)
• Πυρετός
• Κόπωση
• Ναυτία
• Εμετός
• Κοιλιακός πόνος
• Πόνος στις αρθρώσεις (αρθραλγία)
• Μυϊκός πόνος (μυαλγία)

Χρόνια λοίμωξη

Κατά τη διάρκεια του χρόνιου σταδίου της λοίμωξης, τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν πιο έντονα, αν και σπάνια είναι ανίκανα. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι δύσκολο να αποδοθούν μόνο σε ηπατική δυσλειτουργία. Τα κοινά σημάδια χρόνιας λοίμωξης περιλαμβάνουν:

• Μη φυσιολογικό μυρμήγκιασμα ή αίσθημα καύσου (παραισθησία)
• Μια άβολη αίσθηση σαν «καρφίτσες και βελόνες» (περιφερική νευροπάθεια)
• Κνησμός του δέρματος
• Κνίδωση
• Ξηροφθαλμία που συνοδεύεται από ξηροστομία (σύνδρομο Sicca)

Τα σημάδια και τα συμπτώματα της αντιρροπούμενης κίρρωσης περιλαμβάνουν:

• Ευρυαγγείες, κυρίως στον κορμό και στο πρόσωπο
• Κνησμός του δέρματος
• Ερυθρότητα στις παλάμες των χεριών
• Προκαλούνται εύκολα μώλωπες ή μη φυσιολογική αιμορραγία (αιμορραγία κιρσών)
• Συσσώρευση υγρού στους αστραγάλους και τα πόδια (οίδημα)
• Κακή συγκέντρωση και μνήμη
• Απώλεια όρεξης (ανορεξία)
• Απώλεια βάρους
• Συρρίκνωση των όρχεων (ατροφία των όρχεων)
• Στυτική δυσλειτουργία ή απώλεια της λίμπιντο
• Δυσανεξία στο αλκοόλ

Η μη αντιρροπούμενη κίρρωση και το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα ταξινομούνται και τα δύο ως ηπατικές ασθένειες τελικού σταδίου.

Τύποι ιογενούς ηπατίτιδας

Επί του παρόντος, επτά ιοί σχετίζονται με τη μόλυνση από ηπατίτιδα, που χαρακτηρίζονται από τα γράμματα A έως G. Οι τρόποι μετάδοσης, η γεωγραφική κατανομή και η εμφάνισή τους μπορεί να ποικίλλουν, καθώς και οι διαθέσιμες επιλογές είτε για την πρόληψη είτε για τη θεραπεία μιας λοίμωξης.

Οι επτά τύποι ιών είναι:

• Η ηπατίτιδα Α (HAV), επίσημα γνωστή ως λοιμώδης ηπατίτιδα, είναι πάντα οξεία και δεν γίνεται ποτέ χρόνια. Η ηπατίτιδα Α μεταδίδεται με την επαφή με μολυσμένα κόπρανα ή μολυσμένα τρόφιμα και νερό. Η μόλυνση από ηπατίτιδα Α είναι συχνά αποτέλεσμα κακών πρακτικών πλυσίματος των χεριών μεταξύ των χειριστών τροφίμων. Ένα εμβόλιο ηπατίτιδας Α είναι διαθέσιμο για την πρόληψη της μόλυνσης, το οποίο χορηγείται σε μια σειρά ενέσεων.
• Η ηπατίτιδα Β (HBV), επίσημα γνωστή ως ηπατίτιδα ορού, μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής, του σάλιου, των κοινών μολυσμένων βελόνων και της έκθεσης σε μολυσμένο αίμα. Η ηπατίτιδα Β συχνά εξελίσσεται σε χρόνια ηπατίτιδα χωρίς να παρουσιάζει σημεία ενεργούς ηπατίτιδας. Ο κίνδυνος προσβολής από ηπατίτιδα Β μπορεί να μειωθεί με ένα εμβόλιο ηπατίτιδας Β.
• Η ηπατίτιδα C (HCV) μεταδίδεται κυρίως με την κοινή χρήση αντικειμένων όπως μολυσμένες σύριγγες και βελόνες, αλλά μπορεί επίσης να μεταδοθεί από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και, λιγότερο συχνά, μέσω της σεξουαλικής επαφής.
• Η ηπατίτιδα D (HDV) είναι μια μορφή ιογενούς ηπατίτιδας που μπορεί να αναπαραχθεί μόνο με ηπατίτιδα Β. Ως εκ τούτου, μπορεί να συνοδεύει μια λοίμωξη από ηπατίτιδα Β, αλλά δεν εκδηλώνεται από μόνη της.
• Η ηπατίτιδα Ε (HEV) είναι παρόμοια με την ηπατίτιδα Α και μεταδίδεται παρομοίως μέσω μολυσμένων τροφίμων και νερού ή επαφής με μολυσμένα κόπρανα.
• Η ηπατίτιδα F (HFV) είναι ένας θεωρητικός ιός, που ορισμένοι πιστεύουν, ότι μπορεί να προκαλέσει ηπατίτιδα. Παρά τον αριθμό των πιθανών μολύνσεων στη δεκαετία του 1990, δεν υπάρχει ακόμη τεκμηρίωση για την ύπαρξη του ιού.
  Η ηπατίτιδα G (HGV) εμφανίζεται συχνότερα σε συνδυασμό με ηπατίτιδα Α, Β ή C.

Από τους επτά τύπους ιών, η ηπατίτιδα Β και η ηπατίτιδα C αποτελούν και οι δύο σοβαρούς κινδύνους για τα άτομα με HIV, περιπλέκοντας μια ήδη σοβαρή λοίμωξη. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές πρόοδοι στις θεραπείες, που μπορούν να επιβραδύνουν σημαντικά τον ρυθμό βλάβης στο ήπαρ ή να εξαλείψουν εντελώς την ιογενή λοίμωξη.