Η απιστία συμβαίνει για πολλούς λόγους. Κανένας τους καλός. Συμβαίνει λόγω εγωισμού ή βλακείας ή λόγω της αυταρέσκειας ή της άγνοιας ή ενός διευρυνόμενου πόνου ή ενός κενού ή της ανάγκης να γνωρίζουμε «τι άλλο υπάρχει». Συμβαίνει λόγω αλαζονείας ή έλλειψης αυτοελέγχου . Συμβαίνει επειδή υπάρχει μια στιγμή που η ευκαιρία να συμβεί αυτό είναι ορθάνοιχτη και γεμάτη ζωντάνια και πειρασμό και είναι συναρπαστικό και είναι εκεί και λειτουργεί σαν να μπορεί να κρατήσει ένα μυστικό και σαν να μην κάνει καμία απολύτως ζημιά .
Συμβαίνει εξαιτίας των ψεμάτων, των μεγάλων, αυτών που λέμε στον εαυτό μας – «δεν θα σημαίνει τίποτα», «κανείς δεν θα ξέρει», «δεν θα κάνει κακό». Συμβαίνει γιατί υπάρχει μια στιγμή. Μια μικρή, ηλίθια, καιροσκοπική στιγμή που αλλάζει τα πάντα, αλλά λειτουργεί σαν να μην αλλάζει τίποτα. Μια στιγμή όπου υπάρχει μια παντοδύναμη σύγκρουση ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο με την πραγματική του αγάπη και τους πραγματικούς ανθρώπους και τα πραγματικά προβλήματα που περνάμε όλοι μας, και τον κόσμο που είναι απαγορευμένος και συναρπαστικός και υπνωτικός με υποσχέσεις. Και όλη την ώρα αυτοί οι κόσμοι, νιώθουν τόσο ξεχωριστοί, αλλά μπλέκονται και υφαίνονται, ο ένας μέσα στον άλλο, και τότε αυτός ο πραγματικός κόσμος με την πραγματική του αγάπη και οι πραγματικοί του άνθρωποι δεν είναι ποτέ ξανά οι ίδιοι.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος μιας απιστίας, το συναισθηματικό βάρος στους ανθρώπους και τη σχέση είναι βάναυσο. Η απιστία κλέβει τα θεμέλια πάνω στα οποία τουλάχιστον ένα άτομο στη σχέση βρήκε τη σταθερή, ασφαλή θέση του. Θέτει τα πάντα σε αμφισβήτηση – ποιοι πιστεύουμε ότι είμαστε, τι πιστεύουμε ότι είχαμε, την ικανότητά μας να αγαπάμε, να εμπιστευόμαστε και την πίστη μας στην κρίση μας. Καταρρίπτει την αυτοεκτίμηση και την αίσθηση του τόπου και του ανήκειν στη σχέση και για τα δύο άτομα, αλλά δεν χρειάζεται να σημαίνει τέλος στη σχέση.
Μήπως απιστία σημαίνει ξέσπασμα της αγάπης;
Οτιδήποτε εμπλεκόμαστε εμείς οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ασπρόμαυρο. Οι εκδοχές του γκρι μπορούν να κάνουν τους καλούς ανθρώπους να μοιάζουν με κακούς, μπορεί να κάνει τον έρωτα που είναι αληθινός να νιώθει νεκρός για λίγο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν σχέσεις είναι ερωτευμένοι με τους αρχικούς συντρόφους τους. Και οι περισσότεροι άνθρωποι που απατούν δεν είναι απατεώνες. Δεν είναι ψεύτες και δεν είναι προδότες και δεν είναι κακοί.
Οι απιστίες συχνά δεν αφορούν τους ανθρώπους που θέλουν να είναι σε μια διαφορετική σχέση, αλλά το να θέλουν η σχέση στην οποία βρίσκονται να είναι διαφορετική. Οι σχέσεις αλλάζουν μορφή με την πάροδο του χρόνου και με αυτό, μερικές φορές οι ίδιες οι ανθρώπινες ανάγκες που έχουμε όλοι . Αυτές οι ανάγκες περιλαμβάνουν επικύρωση, αγάπη, σύνδεση, στοργή, οικειότητα και φροντίδα – αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα. Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για μια απιστία, αλλά η κατανόηση του τι οδήγησε εκεί είναι το κλειδί για να μπορέσετε να προχωρήσετε.
Add Comment