Υπάρχει εδώ και καιρό μια συζήτηση σε παγκόσμιο επίπεδο, σχετικά με το πώς καταγράφονται οι θάνατοι, που σχετίζονται με τον COVID-19. Το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανεβάζει τον παγκόσμιο αριθμό θανάτων σε περισσότερους από 5,8 εκατομμύρια ανθρώπους. Ορισμένοι αρνητές του COVID-19 επιμένουν, ότι αυτός ο αριθμός είναι υπερβολικός, αλλά δεν προσφέρουν επιστημονικά στοιχεία, που να τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς τους.
Ο επιστημονικός συγγραφέας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, David Adam, υποστηρίζει σε ένα άρθρο που έγραψε για το βρετανικό εβδομαδιαίο επιστημονικό περιοδικό Nature, ότι ο πραγματικός αριθμός θανάτων από τον COVID-19 είναι πολύ μεγαλύτερος από τον επίσημο αριθμό. Το άρθρο άνοιξε ξανά τη συζήτηση, σχετικά με το πώς οι θάνατοι καταγράφονται διαφορετικά σε όλο τον κόσμο και ποιος θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος τρόπος για τον ακριβή υπολογισμό των θανάτων, που αποδίδονται στον COVID-19.
Ο Adam υποστηρίζει, ότι τα αρχεία υπερβολικής θνησιμότητας, ένα πρότυπο που απαιτεί σύγκριση όλων των θανάτων που καταγράφονται με αυτούς που αναμένεται να συμβούν, δείχνουν ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι από τους αριθμούς που αναφέρθηκαν και καταγράφηκαν, έχουν πεθάνει από την πανδημία.
Γιατί είναι δύσκολος ο υπολογισμός των θανάτων;
Οι χώρες έχουν καταγράψει θανάτους από COVID-19 με διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, στην αρχή της πανδημίας, η Ολλανδία καταμετρούσε μόνο τα άτομα που πέθαναν στο νοσοκομείο, αφού βρέθηκαν θετικά στον ιό COVID-19. Εν τω μεταξύ, το Βέλγιο συμπεριέλαβε τους θανάτους στην κοινότητα και όλους όσους πέθαναν αφού εμφάνισαν συμπτώματα της νόσου, ακόμη κι αν δεν είχαν διαγνωστεί, ότι είχαν τον ιό.
Ο υπολογισμός του αριθμού των θανάτων από COVID-19 σε όλο τον κόσμο είναι δύσκολος. Όχι μόνο, επειδή οι χώρες έχουν χρησιμοποιήσει διαφορετικές μεθόδους αναφοράς και καταγραφής, αλλά και επειδή ο ορισμός του θανάτου που προκαλείται από την πανδημία μπορεί επίσης να διαφέρει. Μερικοί άνθρωποι θα έχουν πεθάνει από COVID-19, αλλά δεν θα υποβλήθηκαν σε εξετάσεις για αυτό. Άλλοι στους οποίους ο θάνατός τους αποδόθηκε σε COVID-19, μπορεί να είχαν υποκείμενες παθήσεις που μπορεί να τους σκότωσαν στο ίδιο χρονικό διάστημα, και στη συνέχεια υπάρχουν εκείνοι που πέθαναν από άλλες ασθένειες, που θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί, εάν η θεραπεία τους δεν καθυστερούσε εξαιτίας της πανδημίας.
Στην αρχή της πανδημίας δεν υπήρχαν τεστ
Δεν υπάρχει διεθνώς αποδεκτό πρότυπο για τον τρόπο μέτρησης των θανάτων ή των αιτιών τους. Επίσης, στα αρχικά στάδια της πανδημίας, δεν είχαν όλες οι χώρες πρόσβαση σε τεστ, που απαιτούνταν για την καταγραφή και την αναφορά κρουσμάτων. Επομένως, δεν μπορούσαν όλοι όσοι μπορεί να είχαν πεθάνει από τον COVID-19, να έχουν επιβεβαιωμένη διάγνωση.
Επιπλέον, ακόμα και με τα τεστ υπήρξαν και υπάρχουν ανακρίβειες. Ορισμένες χώρες κατέγραψαν τον αριθμό των ατόμων που εξετάστηκαν, ενώ άλλες κατέγραψαν τον συνολικό αριθμό των τεστ, που πραγματοποιήθηκαν (πολλοί άνθρωποι πρέπει να υποβληθούν σε εξετάσεις περισσότερες από μία φορές για να λάβουν ακριβές αποτέλεσμα).
Σε όλα αυτά παίζουν ρόλο και πολιτικοί παράγοντες. Ορισμένες χώρες δεν θα επιτρέψουν τον ανεξάρτητο έλεγχο των δεδομένων τους, γιατί εάν διαπιστωθεί ότι έχουν υποαναφερόμενους θανάτους, μπορεί να κατηγορηθούν ότι δεν έκαναν αρκετά για να προστατεύσουν τον λαό τους ή ότι επέβαλαν μέτρα που δεν απέφεραν πραγματικό όφελος.
Add Comment