Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια κοινή ενδοκρινική διαταραχή κατά την οποία ο θυρεοειδής αδένας του παιδιού σας δεν παράγει αρκετή θυρεοειδική ορμόνη. Ένα παιδί με υπολειτουργικό θυρεοειδή μπορεί να παρουσιάσει κόπωση, αύξηση βάρους, δυσκοιλιότητα, μειωμένη ανάπτυξη και μια σειρά από άλλα προβλήματα.
Ο θυρεοειδής του παιδιού σας είναι ένας μικρός αδένας σε σχήμα πεταλούδας στο μπροστινό μέρος του λαιμού, ακριβώς κάτω από τον χόνδρο του θυρεοειδούς (το μήλο του Αδάμ). Οι ορμόνες που παράγονται από τον θυρεοειδή επηρεάζουν όλες τις πτυχές της υγείας του παιδιού σας, συμπεριλαμβανομένου του καρδιακού παλμού, του ενεργειακού μεταβολισμού (πόσο αποτελεσματικά το σώμα χρησιμοποιεί τις θερμίδες), την ανάπτυξη και την ανάπτυξη. Ο υποθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με φάρμακα.
Τύποι υποθυρεοειδισμού στα παιδιά
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι υποθυρεοειδισμού, όπως:
Συγγενής υποθυρεοειδισμός
Ο συγγενής υποθυρεοειδισμός (CH) εμφανίζεται όταν ο θυρεοειδής αδένας δεν αναπτύσσεται ή δεν λειτουργεί κανονικά πριν από τη γέννηση. Είναι ένα πολύ κοινό πρόβλημα, που επηρεάζει περίπου 1 στα 2.500 έως 3.000 μωρά.
Πολλοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του οικογενειακού σας ιστορικού, της φυσικής εξέτασης του παιδιού σας, του βαθμού υποθυρεοειδισμού στο μωρό σας τη στιγμή της διάγνωσης και της πορείας της θεραπείας κατά τα πρώτα δύο έως τρία χρόνια της ζωής, θα βοηθήσουν τον γιατρό του παιδιού σας να προσδιορίσει εάν η αιτία είναι κληρονομική (εμφανίζεται στην οικογένειά σας) και εάν απαιτείται ισόβια θεραπεία.
Αυτοάνοσος υποθυρεοειδισμός: χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα
Ο επίκτητος υποθυρεοειδισμός προκαλείται συχνότερα από μια αυτοάνοση διαταραχή που ονομάζεται χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα (CLT). Σε αυτή τη διαταραχή το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού σας επιτίθεται στον θυρεοειδή αδένα, οδηγώντας σε βλάβη και μειωμένη λειτουργία. Η διαταραχή περιγράφηκε αρχικά από τον Ιάπωνα γιατρό Hakaru Hashimoto και γι’ αυτό αναφέρεται συχνά με το όνομά του: θυρεοειδίτιδα Hashimoto.
Η CLT είναι πιο συχνή στα κορίτσια παρά στα αγόρια και στους εφήβους περισσότερο από τους προεφηβικούς. Ασθενείς με άλλες μορφές αυτοάνοσης νόσου, συνηθέστερα ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν CLT. Συνολικά, περίπου 20 έως 30 τοις εκατό των διαβητικών θα αναπτύξουν CLT. Εξαιτίας αυτού, ο ετήσιος έλεγχος για CLT είναι ένα μέρος ρουτίνας της διαβητικής φροντίδας.
Ιατρογενής υποθυρεοειδισμός
Ο ιατρογενής υποθυρεοειδισμός είναι μια μορφή επίκτητου υποθυρεοειδισμού που εμφανίζεται σε παιδιά στα οποία ο θυρεοειδής αδένας τους έχει αφαιρεθεί ιατρικά (καταστραφεί) ή έχει αφαιρεθεί χειρουργικά. Με την αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα, το σώμα δεν παράγει πλέον θυρεοειδική ορμόνη, οδηγώντας σε ιατρογενή υποθυρεοειδισμό.
Κεντρικός υποθυρεοειδισμός
Ο κεντρικός υποθυρεοειδισμός εμφανίζεται όταν ο εγκέφαλος δεν παράγει την ορμόνη διέγερσης του θυρεοειδούς (TSH), το σήμα που λέει στον θυρεοειδή αδένα να λειτουργήσει. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ λιγότερο συχνή από τις διαταραχές που σχετίζονται με έναν ανώμαλο θυρεοειδή αδένα. Μάλιστα, στον κεντρικό υποθυρεοειδισμό, οι περισσότεροι ασθενείς έχουν φυσιολογικό θυρεοειδή.
Εκτός από μια χαμηλή TSH, ο κεντρικός υποθυρεοειδισμός μπορεί να σχετίζεται με ανεπάρκειες άλλων ορμονών, όπως:
- Ορμόνη ανάπτυξης
- Αδρενοκορτικοτροπική ορμόνη, η οποία διεγείρει τα επινεφρίδια κατά τη διάρκεια του στρες
- Ωχρινοτρόπος και ωοθυλακιοτρόπος ορμόνη, που ελέγχουν τη λειτουργία των ωοθηκών και των όρχεων
- Προλακτίνη, η οποία βοηθά τα θηλυκά να παράγουν γάλα
- Η ωκυτοκίνη, η οποία είναι σημαντική για τον τοκετό και τη γαλουχία
- Αντιδιουρητική ορμόνη, η οποία ελέγχει την παραγωγή ούρων
Ο κεντρικός υποθυρεοειδισμός μπορεί να εμφανιστεί λόγω μη φυσιολογικής ανάπτυξης του υποθαλάμου ή της υπόφυσης (η θέση στον εγκέφαλο όπου δημιουργείται η TSH), τραύματος, όγκου ή θεραπείας όγκου (δηλαδή χειρουργική επέμβαση, ακτινοβολία). Ο κεντρικός υποθυρεοειδισμός μπορεί να είναι κληρονομικός και τα αγόρια και τα κορίτσια επηρεάζονται εξίσου.
Σημεία και συμπτώματα υποθυρεοειδισμού
Τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού είναι συνήθως διακριτικά και σταδιακά και μπορεί να μοιάζουν με αυτά άλλων καταστάσεων ή ιατρικών προβλημάτων. Πολλά συμπτώματα είναι μη ειδικά και μπορεί να αγνοηθούν ως φυσιολογικά μέρη της καθημερινότητάς μας. Εξαιτίας αυτού, η κατάσταση μπορεί να παραμείνει απαρατήρητη για χρόνια.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Κόπωση και/ή δυσκολία στην άσκηση
- Αργότερος χρόνος αντίδρασης (ένα σημαντικό ζήτημα για τους οδηγούς)
- Αύξηση βάρους
- Δυσκοιλιότητα
- Μαλλιά αραιά, χοντρά και ξηρά
- Τραχύ, ξηρό και παχύρρευστο δέρμα
- Αργός παλμός
- Δυσανεξία στο κρύο
- Κράμπες στους μύες
- Οι πλευρές των φρυδιών λεπταίνουν ή πέφτουν
- Θαμπή έκφραση προσώπου
- Βραχνή φωνή
- Αργή ομιλία
- Πεσμένα βλέφαρα
- Πρόσωπο πρησμένο
- Διόγκωση του θυρεοειδούς, που προκαλεί ανάπτυξη που μοιάζει με βρογχοκήλη στο λαιμό
- Αυξημένη εμμηνορροϊκή ροή και κράμπες σε κορίτσια και νεαρές γυναίκες
Εάν έχετε ανησυχίες για την υγεία του παιδιού σας, μιλήστε με τον γιατρό του παιδιού σας.
