Από τη στιγμή που συναντάμε τον σύντροφό μας μέχρι να πούμε «ναι, παντρεύομαι», υπάρχει συχνά μια φυσική ορμή στο ταξίδι της σχέσης μας. Συναντιόμαστε, βγαίνουμε ραντεβού, το κάνουμε αποκλειστικό, συστήνουμε τον σύντροφό μας σε φίλους και οικογένεια, αρραβωνιαζόμαστε, σχεδιάζουμε το γάμο και μετά περπατάμε στον διάδρομο της εκκλησίας. Κάθε βήμα στην πορεία απαιτεί μεγαλύτερες επενδύσεις χρόνου και ενέργειας και σηματοδοτεί μεγαλύτερη δέσμευση. Όσο πιο πολύ προχωράμε στο μονοπάτι, τόσο πιο δύσκολο είναι να γυρίσουμε πίσω.
Ο Πρώτος Νόμος του Νεύτωνα δηλώνει ότι όταν ένα αντικείμενο βρίσκεται σε κίνηση (ή ηρεμία), τείνει να παραμένει σε κίνηση (ή σε ηρεμία). Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τις ρομαντικές σχέσεις, έτσι ώστε μια σχέση σε κίνηση τείνει να παραμένει σε κίνηση. Αν και οι σχέσεις συχνά εκτροχιάζονται στα πρώτα στάδια, μόλις ένα ζευγάρι αρραβωνιαστεί, υπάρχουν πολλές ισχυρές δυνάμεις που ωθούν το ζευγάρι να συνεχίσει τον γάμο.
Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι κάνουν αυτό που σε πολλούς φαίνεται αδιανόητο: ακυρώνουν τον αρραβώνα και τον γάμο τους.
Πώς το έκαναν
Σε μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη, ο Kale Monk από το Πανεπιστήμιο του Missouri και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να ανακαλύψουν γιατί οι άνθρωποι ακυρώνουν τον γάμο τους και τερματίζουν τον αρραβώνα τους. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν συνεντεύξεις σε βάθος με 30 ετεροφυλόφιλους συμμετέχοντες ηλικίας 18-48 ετών που το είχαν κάνει. Είναι σημαντικό ότι οι σχέσεις που περιέγραψαν τα άτομα ήταν γενικά μακροχρόνιες, σοβαρές σχέσεις (η μέση διάρκεια της σχέσης πριν από το τέλος της ήταν λίγο πάνω από 4,5 χρόνια). Η διεξαγωγή συνεντεύξεων επέτρεψε στους ερευνητές να διερευνήσουν πιο διεξοδικά τις διαδικασίες σκέψης και τη συλλογιστική των ατόμων, επειδή οι συμμετέχοντες ήταν σε θέση να περιγράψουν τα πάντα με τα δικά τους λόγια. Χρησιμοποιώντας θεμελιωμένη θεωρία, οι ερευνητές ανέλυσαν αυτές τις συζητήσεις για να αποκαλύψουν τα πιο κεντρικά ζητήματα που οδήγησαν στην απόφαση των συμμετεχόντων.
Τι βρήκαν
Το κυρίαρχο θέμα ήταν ότι ο επικείμενος γάμος ήταν καταλύτης για να σκεφτούμε πιο βαθιά και σκόπιμα για το μέλλον της σχέσης. Όπως το περιέγραψε ένας συμμετέχων: «Σκέφτηκα κάποια στιγμή, όταν μου φώναζε, ότι αυτό ήθελα για την υπόλοιπη ζωή μου;» Φάνηκε ότι για τις γυναίκες, η διαδικασία σχεδιασμού της τελετής και της εκδήλωσης παρείχε συγκεκριμένους δείκτες που διευκόλυνε την οπτικοποίηση του μέλλοντος. Για παράδειγμα, μια γυναίκα εξήγησε ότι, «Είχα βρει ένα νυφικό που μου άρεσε και το δοκίμαζα, και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκέφτηκα ότι ελπίζω να είμαστε φίλοι μετά το διαζύγιο» Μια τυπική ρουτίνα πριν από το γάμο κατέληξε να της δώσει μια εντυπωσιακή ματιά στο μέλλον της.
Για τους άνδρες, αφορούσε λιγότερο τον προγραμματισμό του γάμου και περισσότερο για τον αρραβώνα που αποκάλυπτε ασυμβατότητες που θα ήταν προβληματικές στο μέλλον. Για παράδειγμα, “Θυμάμαι ότι σκέφτηκα: “Αν δεν με ακούει ενώ σχεδιάζουμε αυτόν τον γάμο, αυτό σημαίνει ότι δεν θα λάβει τίποτα υπόψη της αφού παντρευτούμε”; Περαιτέρω ανησυχίες περιελάμβαναν ότι «σταμάτησα να κάνω πολλά πράγματα που μου άρεσαν» και ότι υπήρχε «αδυναμία να επικοινωνήσω με σεβασμό, φιλία και παραγωγικότητα».
Add Comment